De motieven die ik gebruik blijven een verwijzing naar mijn voortdurende strijd voor feminisme, zelfs wanneer mijn persoonlijke ervaringen die strijd tijdelijk onder druk zetten.

Mijn kunstwerken zijn een intieme uitdrukking van het dubbele leven dat ik leid binnen mijn familie, en vormen een spiegel van twee uitersten: de conservatieve Turkse cultuur en een progressieve, moderne invalshoek. Door het vereenvoudigen van traditionele motieven en beelden stel ik het conventionele beeld van de “Turkse vrouw” in vraag. Ik onderzoek de spanning tussen de waarden van mijn familie en mijn eigen streven naar vrijheid. Motieven uit traditionele kleding, hoofddoeken en tafelkleden vormen de basis van mijn visuele taal, die ik combineer met zelfontworpen patronen en invloeden uit abstracte kunst — vooral het werk van Matisse, wiens kleurgebruik mij herinnert aan mijn cultuur. De keuze voor ongeprepareerde doeken met konijnenhuidlijm en olieverf symboliseert de rauwheid van mijn ervaringen. Mijn kleurpalet — rood, groen, oker, ultramarijn en bruin — roept herinneringen op aan de Turkse traditie en vormt tegelijk een emotioneel landschap. Mijn werk is zowel een persoonlijke uiting als een uitnodiging tot reflectie: over identiteit, dualiteit en de zoektocht naar harmonie tussen traditie en moderniteit.