Identiteit en zelfexpressie staan centraal, een poging om datgene wat niet in woorden te vatten is, vast te leggen. Een vorm van zelfexploratie, wie woont er achter dat gezicht. Door iets te verhullen, maak je het minder herkenbaar, waardoor je jezelf vrijer kunt voelen om meer te laten zien. Soms moet je je gezicht verbergen om andere delen van jezelf te durven tonen.

Mijn werk gaat over mijn fascinatie over het gezichtloze portret. portretten van mensen waarin het gelaat niet zichtbaar is en dus de benadering legt op welke indentiteit erachter schuilt. Identiteit en zelfexpressie staan centraal, een poging om datgene wat niet in woorden te vatten is, vast te leggen. Hierin speelt zelfexploratie een grote rol, wie woont er achter dat gezicht? Daarnaast onderzoek ik wat er achter de 'maskers' van anderen schuilt. Dit doe ik aan de hand van tafels, een mooi gedekte tafel die vervalt in een ongecontroleerde chaos, vertelt veel over de mensen die eraan hebben gezeten. Je krijgt een inkijk in hun wezen zonder hun gezichten of zelfs hun volledige persoon te tonen. Het is een subtiele manier om de 'ziel' van een moment of een persoon te vangen zonder expliciete herkenbaarheid. In mijn praktijk ben ik steeds meer gaan focussen op waarom gezichten verborgen worden. Is het angst, bescherming, of juist de behoefte om afstand te creëren? Door iets te verhullen, maak je het minder herkenbaar, waardoor je jezelf vrijer kunt voelen om meer te laten zien. Soms moet je je gezicht verbergen om andere delen van jezelf te durven tonen.

Een portret zonder gezicht kan vaak meer zeggen dan één waarin de identiteit direct zichtbaar is. De afwezigheid van een gezicht biedt ruimte voor interpretatie en projectie, dus hierbij nodig ik de kijker uit om verder te kijken dan het oppervlakkige en een diepere connectie te maken met het werk.