Ik bevraag de vanzelfsprekendheid van de badkamer als intieme ruimte via keramische sculpturen. Herkenbare vormen, kleur en materiaal verwijzen naar hun oorsprong, maar blijven een suggestie. Zo ontstaat verwarring en objecten die een eigen identiteit in zich dragen.

Via mijn werk stel ik de ruimte van de badkamer in vraag. Door keramische sculpturen onderzoek ik de functie en vorm van alledaagse objecten uit de badkamer. Ik manipuleer hun herkenbare vormen op speelse wijze, waardoor hun oorspronkelijke logica verdwijnt. Hierdoor ontstaat herkenning en vervreemding: herkenning omdat badkamers diep verweven zijn met onze lichamen en dagelijkse routines. Vervreemding omdat de objecten functieloos zijn en geen logica hebben. De badkamer is een plek die nauw verbonden is met ons lichaam en onze dagelijkse routines. Wat betekent deze ruimte wanneer haar vanzelfsprekendheid wordt ondergraven? Ik gebruik materialen die visueel en conceptueel verwijzen naar de badkamer, maar het zijn niet de ‘echte’ materialen, ze dragen enkel de suggestie van hun oorsprong. Ik bevraag de vanzelfsprekendheid van alledaagse vormen en onderzoek hoe deze ruimte wordt ervaren: een plek waar objecten hun gebruikslogica verliezen, op speelse wijze worden gemanipuleerd en een eigen identiteit beginnen te dragen.