Verbinding, verwondering en vertraging: een ode aan de natuur als gids, spiegel en herinnering aan wie we werkelijk zijn.

Dit project gaat over de relatie tussen de mens en de natuur.
Uit mijn onderzoek blijkt dat we daar in de loop der tijd steeds verder van verwijderd zijn geraakt. Door de groei van technologie en comfort zijn we minder afhankelijk geworden van natuurlijke ritmes en omstandigheden. Tegelijk zijn we vergeten dat we niet de natuur kunnen beheersen, maar er onlosmakelijk deel van uitmaken. We zijn geen buitenstaander – we zijn natuur.

Tijdens dit project ben ik bewuster gaan kijken naar de natuur in mijn directe omgeving. Ik ben meer gaan observeren en luisteren. Ik ging op zoek naar de stille lessen die planten, seizoenen en ecosystemen ons kunnen leren. Naar de symboliek die in groei en verval besloten ligt. Naar de betekenis van cycli, van wortelen, bloeien, sterven en opnieuw beginnen. Met dit werk wil ik uitnodigen tot vertraging, tot herverbinding.
Ik wil aanzetten tot het zien en waarderen van het kleine, het ogenschijnlijk gewone.
Tot verwondering.
Tot respect. Het is een zoektocht naar onze plek binnen het grotere geheel.
Een poging om opnieuw af te stemmen op onze eigen natuur – en op de wereld waar we deel van zijn.