Wistful Thinking - Weemoedig Denken verwijst naar melancholisch verlangen naar het verleden. Foto’s en video’s roepen collectief gedeelde herinneringen met impliciete verhalen op.
Weemoedig denken verwijst naar het melancholisch verlangen naar het verleden. Door middel van foto's en video’s worden collectief gedeelde herinneringen opgeroepen met impliciete verhalen. Puttend uit mijn eigen jeugdherinneringen aan suburbia, concentreer ik me op opvattingen die anoniem zijn in hun uniformiteit. Op zoek naar taferelen die overal in België te vinden zijn, op elk moment in het naoorlogse tijdperk. Elke foto probeert het ogenschijnlijk alledaagse te transformeren en het vertrouwde om te keren. De fascinatie voor de nacht loopt als een rode draad door mijn werk. Ik onderzoek thema's van stedelijk isolement en innerlijke levens gescheiden door uiterlijke schijn. De beelden ondermijnen de traditionele Belgische voorstedelijke fantasie en tonen de angst en vervreemding die voorsteden inmiddels belichaamd hebben in de populaire cultuur. De composities verwijzen naar de vaak ongemakkelijke en eenzame taferelen van de schilderijen van Edward Hopper en weerspiegelen de interesses van regisseur David Lynch. Het project bestaat uit een dia projectie en een crt televisie-installatie. De foto’s zijn volledig zelf ontwikkeld in Antwerpen. Op dezelfde manier hoe ik de fotografie benader door iets vast te leggen dat er eigenlijk al is, gebruik ik klanken die er al bestaan. Onder de naam “Teletekst” beweeg ik mij in de wereld van vaporwave. Een muziek genre waarbij klanken worden toegeëigend. In dit deel van het project werden klank en video samples bewerkt met een focus op bepaalde stukken. Te vergelijken met hoe elementen worden gekadreerd in de beelden. Elk werk is een verhaal op zich, het zijn nostalgische eilanden waar je door de tijd mee kunt reizen. Op deze stukken klank wordt beeld gemonteerd uit oude archiefbeelden uit de jaren 80,90,00’s. Het richt zich rechtstreeks op het generieke en flauwe als een ironisch commentaar op modern buitensporig consumentisme en reflecteert ook op de sombere glamour van het late stadium, postkapitalisme.