Kunst kan een bindmiddel zijn in culturen en gemeenschappen. Met ‘My Home is your Home’ onderzocht ik mijn rol als kunstenaar en facilitator in een sociaal participatief kunstproject. Via workshops met artistieke nieuwkomers wou ik een platform aanbieden waar elke deelnemer zich kon verdiepen in de beeldende taal met als focus het creëren van verbinding en collectieve reflectie.
Enkele jaren geleden reisde ik voor een fotoproject meermaals naar Iran. Als ik op die reizen terugblik, komt vooral de ongelofelijke gastvrijheid naar boven. Elke plek die ik bezocht, werd een warm bad van mensen die hun huizen en harten openstelden. Met ‘My home is your home’ stel ik mezelf de vraag of ik mijn huis voldoende open stel voor anderen. Wat geef ik terug aan de wereld? Waar reik ik de hand? In mijn job als fotografe draait veel om individualisme, strakke deadlines, mee zijn met de ratrace. Ik voelde een soort van sociale leegte en ging op zoek naar manieren om die op te vullen. Een eerste stap was te starten met de masteropleiding ‘Beeldende Kunsten in de Socio-Politieke context’ aan Sint-Lucas. ‘Daar begon mijn onderzoek naar een mogelijk participatieve rol als fotografe. Tijdens datzelfde onderzoek ging ik in gesprek met Fedasil en startte ik met wekelijkse workshops te geven aan artistiek geïnteresseerde nieuwkomers. Later volgde ook nog een projectweek bij De Connectie (Fameus), waar verscheidene deelnemers uit Fedasil naar doorstroomden. De Connectie is een project van ‘Fameus’ dat nieuwkomers koppelt aan kunstenaars binnen het amateurkunstenveld in Antwerpen. Via workshops fotografie met artistieke nieuwkomers wou ik een platform aanbieden waar elke deelnemer zich kon verdiepen in de beeldende taal. De focus lag op het creëren van verbinding en collectieve reflectie binnen de workshop. Vragen rond identiteit werden visueel gemaakt aan de hand van collages. Het benoemen van overeenkomsten en verschillen, van hun omgeving, van gedeelde ervaringen werden samengevlochten en resulteerden in een groepsexpositie. Een belangrijk deel van de expo bestaat uit collage portretten. Behalve een ludieke manier om met fotografie aan de slag te gaan, bleek het een mooie metafoor voor de creatie van een identiteit. Bestaan we immers niet allemaal uit allerhande puzzelstukjes? Het ene stukje danken we aan onze genen, het volgende aan onze opvoeding. We halen wat bij familie en vrienden, bij gewoontes in ons huis of onze streek. Sommige stukjes zijn cultureel van aard, of ze komen uit de omgeving waarin we zijn opgegroeid. Wie zijn thuis verlaat en elders opnieuw moet beginnen, krijgt er plotseling allerlei nieuwe stukjes bij: een nieuwe omgeving, nieuwe taal, nieuwe cultuur, nieuwe gewoontes,… Voor nieuwkomers is hun identiteit vaak een acuut vraagstuk.